Αν μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις...Ένα τραγούδι έχει τη δυνατότητα να σε μεταφέρει σε μιαν άλλη διάσταση...όχι απλά χίλιες λέξεις...μια ζωή ολόκληρη μπορεί να περάσει μπροστά από τα μάτια σου μέσα σε 3.50 λεπτά.Όσο ζούμε έντονα...δημιουργούμε και έντονες αναμνήσεις...Όσο θυμάμαι και αναπολώ...αισθάνομαι την ψυχή και το μυαλό μου να βγαίνουν από το σώμα μου...άλλες φορές να είναι πιο ανάλαφρα...κ άλλες το βάρος να κάμπτει το κορμί μου...Νιώθω χαρά που μπορώ και βιώνω όλα αυτά τα συναισθήματα...τόσο έντονα...
Κ εκεί μέσα στις σκέψεις μου χάνομαι...και κλείνοντας τα μάτια.. νιώθω ότι ξανα ζω όλα εκείνα που χαράχτηκαν μέσα μου...άλλες φορές θυμώνω με τον εαυτό μου... άλλες πάλι αφήνομαι στην μελωδία του τραγουδιού και σαν ένα καλοστημένο βίντεο κάθομαι ως θεατής και το παρακολουθώ...
Είναι τόσα πολλά που αισθάνομαι...Εκείνη την ώρα δεν θέλω κανένας να διακόψει όλη αυτή την ονειροπόληση μου...Δεν θέλω να μιλήσω...Δεν θέλω να δικαιολογήσω...ούτε να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα μου...Είμαι εγώ...και οι αναμνήσεις μου...που έχουμε την ανάγκη να τα "πούμε" μετά από τόσο καιρό μόνοι μας...
Δεν θέλω να θυμώνεις...που δεν σε κάνω συμμέτοχο..είναι τόσο δική μου αυτή η στιγμή...όχι δεν κρύβομαι..απλά δεν θέλω να το μοιραστώ...είναι ο μικρός δικός μας "μυστικός δείπνος"..
Δεν γυρνάω πίσω...αλλά ένα πέρασμα κάπου κάπου μου είναι αναγκαίο...
...Και όμως όσο περίεργο κ αν σου φαίνεται...όλα αυτά ξεκίνησαν απλά ακούγοντας στο ράδιο
ένα τραγούδι...
Η μουσική...αχ...που μπορεί να μας πάει.....Με πάει εκεί που βίωσα... άλλαξα... μετάνιωσα... πόνεσα...έκλαψα...λάθεψα... κ όμως ποτέ δεν μετάνιωσα...
